اثر تزریق گلایسین و گلوکز به داخل تخم مرغ نژاد گوشتی بر رشد جنین و میزان جوجه درآوری

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تزریق (in ovo) گلوکز و گلایسین داخل تخم مرغ نژاد گوشتی بر میزان جوجه درآوری، افزایش وزن یک روزگی، رشد دستگاه گوارش، تکامل سیستم ایمنی و عملکرد کلی جوجه های گوشتی انجام گرفت. در روز 18 جوجه کشی 180 عدد تخم مرغ بارور نژاد راس، وزن کشی شده و به 6 گروه آزمایشی شامل 1) گروه شاهد (بدون تزریق)، 2) تزریق 5/0 میلی لیتر آب مقطر، 3) تزریق 5/0 میلی لیتر گلوکز 15 درصد، 4) تزریق 5/0 میلی لیتر گلوکز 25 درصد، 5) تزریق 5/0 میلی لیتر گلایسین 1 درصد، 6) تزریق 5/0 میلی لیتر گلایسین 2 درصد با 3 تکرار و هر تکرار 10 عدد تخم مرغ تقسیم شدند و به مایع آمنیوتیک هر یک از تخم مرغ های بارور، از قسمت پهن انتهایی تخم مرغ پس از ضد عفونی به وسیله الکل 70 درصد، نیم میلی لیتر از مواد آزمایشی فوق تزریق شد. پس از تفریخ، جوجه ها شمارش و توزین شده و به سالن آزمایشی منتقل شدند و تا روز 42 پرورش داده شدند. برای تمامی تیمارها وزن بدن، غذای مصرفی و ضریب تبدیل محاسبه گردید. در پایان دوره پرورش وزن نسبی کبد، پیش معده، سنگدان، روده، پانکراس، قلب، طحال و بورس فابریسیوس در 2 جوجه از هر تکرار اندازه گیری شد. تیتر آنتی بادی جوجه ها علیه ویروس نیوکاسل، برونشیت، گلبول قرمز گوسفندی تعیین گردید. همچنین در روز آخر آزمایش، درصد وزن لاشه، درصد گوشت سینه و ران تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار sas تجزیه شد و میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که تزریق مواد مورد استفاده تاثیر معنی داری بر درصد جوجه درآوری و افزایش وزن یک روزگی داشت (05/0p<) که بیشترین درصد هچ مربوط به دو سطح گلوکز بود. از نظر میزان خوراک مصرفی تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی در هفته اول و هفته ششم مشاهده شد (05/0p<) که بیشترین میزان خوراک مصرفی مربوط به گلوکز 15 درصد می باشد. در هفته های اول، جهارم و ششم پرورش، از نظر افزایش وزن، اختلاف معنی داری داشت (05/0p<) به طوری که بیشترین افزایش وزن در هفته های مذکور مربوط به گلوکز 15 درصد می باشد. ضریب تبدیل خوراک در هفته های اول، دوم و جهارم تفاوت معنا داری داشت (05/0p<) که بهترین ضریب تبدیل در سه هفته مذکور مربوط به گلوکز 15 درصد می باشد. تیتر آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز گوسفندی، بیماری نیوکاسل و برونشیت در گروه گلوکز 15 درصد و گلایسین 2 درصد در مقایسه با سایر تیمارها افزایش یافت (05/0p<). تزریق مواد مورد استفاده در این آزمایش تاثیر معنی داری بر وزن نسبی سینه و ران نداشت (05/0p>)، اما تیمارهای گلوکز 15 درصد، گلوکز 25 درصد و گلایسین 2 درصد موجب افزایش معنی دار در بازده لاشه شدند (05/0p<). همچنین، اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی از نظر درصد وزن نسبی سنگدان، پیش معده، طحال، پانکراس و قلب مشاهده نشد (05/0p>)، اما درصد وزن نسبی کبد در تیمار گلوکز 25 درصد بیشترین میزان و در روده و بورس کمترین میزان و اختلاف معنی دار بود (05/0p<). با توجه به نتایج بدست آمده در خصوص بهبود وزن اولیه، ضریب تبدیل و بهبود شرایط جوجه درآوری و افزایش عملکرد سیستم ایمنی تزریق گلوکز در سطح 15 درصد و 25 درصد قابل پیشنهاد است. کلمات کلیدی: گلایسین، گلوکز، تزریق داخل تخم، قابلیت جوجه درآوری